เมื่อวานไปเจอน้องอีกครั้งหลังจากไปเจอที่ Seed Debut
เห็นน้องใกล้มากๆ ดีใจที่เจอน้องมากๆ
พูดกับตัวเองไว้ว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วรึป่าวที่จะตามน้องขนาดนี้
เนื่องจากรู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตไร้ค่าไปวันๆเหลือเกิน
วันพุธนี้ก็ต้องไปสอบทำงานแล้ว มาคิดว่าอิ่มรึยังกับความสุขตรงนี้
เห้อ...จะไปใช้ชีวิตแบบคนทำงานแล้วหรอเนี่ย
จะไม่ได้ได้มานั่งเวิ่นเว้อเกี่ยวกับน้องแล้วหรอเนี่ย
ใจหายเหมือนกัน
เมื่อวานพูดกับตัวเองก่อนออกไปหาน้องว่า
ขอสักครั้ง ขอเห็นใกล้ๆ ขอกำลังใจสักนิดก่อนชีวิตจะเปลี่ยนไป
ออกไปตอนแรก ปูหลงทาง หาเคเบิ้ลไม่เจอ
นั่งนอยด์มากกกกก สงสัยจะไม่ได้เจอน้องแล้ว
สุดท้ายก็เจอ ไปถึงน้องฝากผลงานพอดีเลย จบเห่!
เห็นหน้าน้องใกล้ๆครั้งแรก อึ้งไป8วิ ห้าห้า เด็กบร้าไร น่าใส๊ใส น่าจิ้มลิ้มมาก
ตอนน้องจะขึ้นรถ น้องยื่นมือมาให้จับ
อยากจะบอกว่ามีกำลังใจมากๆ
สำหรับคนอื่นอาจไร้สาระ แต่สำหรับปูมันไม่ใช่
เรื่องที่เสียน้ำตามาทั้งอาทิตย์ หายไปเพราะมืออุ่นๆของน้อง
น้องอาจไม่รุ้ว่า มีคนคนนึงที่รักน้องมากๆ ห่วงน้องมากๆ
แอบให้กำลังใจน้องอยู่ห่างๆ
ที่สำคัญ น้องคงไม่รุ้ตัวว่าน้องก็เป็นกำลังใจสำคัญให้คนคนนึงเหมือนกัน
ดีใจที่เจอริท ดีใจที่ริทเกิดมา ดีใจที่ริทมาประกวดเดอะสตาร์
ดีใจที่ริทมาปรากฎตัวให้เจอ....
จากนี้ไป...คงตามน้องน้อยลงมากๆรึอาจไม่ได้ตามแล้ว
แต่ริทเป็นความทรงจำที่ดีมากๆ
รักริทนะคร๊าบบบบบ
